iman

is. <ər.>

1. İnanma, dərin inam. <Nüşabə:> Sənə qəlbimdə bir iman vardı; Könlümü şübhə, tərəddüd sardı. A. Ş.. <Kərimxan:> Hələ də öz imanında möhkəm qalmaq istəyirdi. M. İ.. // İslamiyyətdə: dinə, Allahın birliyinə, peyğəmbərlərə inanma və bunu dillə iqrar etmə; etiqad. Dil zülfilə rüxsarüvə çün qıldı təmaşa; Avarə qalıb küfr ilə iman arasında. H. x.. Bu isə bəs o ləinin də işi qullabıdır; Dini, imanı danıb, yoldan azıbdır, babıdır. M. Ə. S.. <Müridlər:> Şeyximiz atdı hökmiQuranı; Şeyximiz satdı dini, imanı. H. C.. İman etmək (bəsləmək, gətirmək) – inanmaq. Beləliklə, <İldırımzadə> Dəmirova . . dərin bir iman bəslərdi. S. R.. İman əhli – dinə inanan, dini ehkamlara riayət edən, etiqadlı. Dünya görmüş adam (özü də iman əhlinə oxşuyurdu) yenə bir dərin ah çəkib dedi. . C. M.. İmana gəlmək – 1) islam dinini qəbul etmək, dönüb müsəlman olmaq (qeyri-müsəlman haqqında). Üzünü görsə əgər gəbrlər imana gələr; Küfrdən əl götürüb rahimüsəlmanə gələr. Q. Z.. Biçarə Kərimi salma nəzərdən; Əgərçi kafirəm, gəldim imana. Aşıq Kərim; 2) məc. xeyli xahişdən, inandırmadan, təkiddən, səydən sonra razı olmaq, qəbul etmək. İmana gəlmir ki, gəlmir. İmana gətirmək – 1) təbliğat və s. yolu ilə birinə müsəlmanlığı qəbul etdirmək; 2) məc. xeyli xahişdən, inandırmadan, təkiddən, səydən sonra razı olmasına, bir şeyi qəbul etməsinə nail olmaq. İmandan çıxmaq – dindən çıxmaq, dini ehkamları pozmaq. İmanı kamil olmaq – 1) imanı, etiqadı, əqidəsi təmiz olmaq; 2) məc. məqsədinə, məramına çataraq rahat olmaq. O mehrabü minbər qaşlara mail; Olmayanın olmaz imanı kamil. Q. Z.. <Əsgər Süleymana:> Hərgah bir işi də bilsən, onda imanım kamil olar. Ü. H.. İmanını satmaq – yalandan şahidlik etməklə əqidəsini, məsləyini birinə qurban etmək, satılmaq. İmanını satıb, əppəyinə qatıq eləyir. (Ata. sözü). <Rüstəm bəy:> . . Bax imanımı belə satmışam. S. S. A.. İmanını tərəziyə qoymaq – alverdə müştərini aldatmaq, çəkidə aldatmaq. Baqqal qoyar tərəziyə imanın. Q. Z.. İman-güman – şübhə, zənn, güman. Əntiqə Hacı Rəsulun nəyinə lazımdır? Burada iman-güman çox yerə gedə bilər. M. C.. Allah imanını kamil eləsin – birinə xeyir-dua məqamında. <Kərbəlayı Xeyransa:> A. . . a. . . a. . . balam, Allah imanını kamil eləsin, ay Məşədi Püstə bacı, mənim heç yadımda yoxdu. H. S.. Sahibiiman – bax iman əhli. Yox yeni bir dinə yəqinim mənim; Sahibi-imanəm, a şirvanlılar! M. Ə. S..

2. İmanla şəklində zərf – etiqadla, inanaraq. Mən sizə imanla vermişəm könül. . A. Ş..